Kiedyś uważałem, iż wojska NATO nie podzielą losu wszystkich wcześniejszych sił interweniujących w Afganistanie. Lecz teraz myśląc o tej azjatyckiej wojnie zastanawia mnie tylko jedno – kiedy ostatnie helikoptery poderwą się z dachu ambasady USA w Kabulu.
Andrzej Sapkowski wydał ostatnio nową książkę. Niestety, "Żmija" nie trzyma poziomu najlepszych osiągnięć tego wybitnego autora. Okraszona fantasy opowieść o rosyjskich żołnierzach walczących w Afganistanie rozczarowuje pod względem literackim. Przede wszystkim jest po prostu za krótka – sprawia wrażenie przedłużonego opowiadania.
Jednakże jeden element można uznać za duży plus "Żmii". Ta książka ma jasne i aktualne przesłanie polityczne. A w odróżnieniu od tendencyjnych mów polityków przedstawia je o wiele barwniej.
Gdyby bowiem w jednym zdaniu zawrzeć czego dotyczy treść "Żmii", będzie ono brzmiało: to książka o tym, że wojny w Afganistanie nie da się wygrać. Niby nic oryginalnego, lecz trzeba przyznać, iż Sapkowski trafił w odpowiedni czas. Teraz najwyraźniej widać, że Amerykanie i NATO poniosą w Afganistanie klęskę.
Żołnierze Zachodu bronią obecnie skorumpowanego, autorytarnego reżimu, znienawidzonego przez mieszkańców kraju. Jest ich nadal za mało, by skutecznie gromić partyzantów. Obama wczoraj zadecydował o wysłaniu kolejnych 30 tysięcy ludzi – ale czy 100 tys. będzie dużo skuteczniejsze niż 70 tys.?
W tym wszystkim tkwi także Polska. Owszem, udział w interwencji bez wątpienia przydaje się w szkoleniu naszej armii. Wzrasta również rola Polski na arenie międzynarodowej – a raczej wzrastałaby, gdyby politycy potrafili umiejętnie czynić użytek z krwi przelewanej przez polskich żołnierzy.
W "Żmii" Sapkowskiego również pojawiają się żołnierze z Polski. Jeden z nich symbolicznie dzieli los Rosjanina, Brytyjczyka i Macedończyka – tych wszystkich, którzy w Afganistanie walczyli i ginęli.
