Wielka chwila dla dumnych Ślązaków! Platforma zamierza zawrzeć na Górnym Śląsku (nie wiedzieć czemu nazwanym województwem śląskim) koalicję z Ruchem Autonomii Śląska. Jak słusznie zauważył Ludwik Dorn w liście do Donalda Tuska, tym samym PO promuje organizację, której członkowie negują polski porządek prawny i wyrażają się z pogardą o Polakach (swoją drogą, politycy Platformy robią dokładnie to samo, więc nic dziwnego, że powstała nić porozumienia).
To ciekawy temat, ale w tej chwili nie będę go szerzej komentował (poczekamy jak rozwinie się sytuacja, teraz trudno dodać coś więcej do listu Dorna). Przypominałem sobie za to historyjkę opowiedzianą mi niedawno przez kolegę pracującego w gliwickiej fabryce Opla. Zatrudnieni są tam głównie Ślązacy – i wielu z nich faktycznie nie uznaje się za Polaków. Na "polskich" pracowników patrzą z góry i lubią podkreślać swoje związki z rządzącym firmą Niemcami.
Ale z kontaktami śląsko-niemieckimi różnie bywa. Do mojego kolegi (władającego bardzo dobrze językiem niemieckim) podszedł pewnego razu zafrasowany Ślązak – jeden z tych dumnie gardzących Polakami. Śląską gwarą (przetykając ją zresztą gęsto niemieckimi słowami) zaczął wyjaśniać, że... nie potrafi się dogadać ze swoim kierownikiem w sprawie urlopu. Szef, oczywiście Niemiec, nie zamierzał tracić czasu na słuchanie dukającego niezbornie Ślązaka. Nagle "autonomista" poczuł więc potrzebę udania się po pomoc do Polaka.
I tak to właśnie jest z tymi "Ślązakami".
